Voor veel deelnemers die ik train en coach is het een grote angst: stilvallen terwijl je aan het presenteren bent. Als ze klaar zijn met een presentatie, hebben ze het vervolgens vooral over de stilte die er viel.
In een training vraag ik dan altijd aan de andere deelnemers hoe ze de stilte hebben ervaren. Meestal geven ze aan dat ze het nauwelijks hebben gemerkt. Hoe kan dat?
Een theaterdocent vertelde me eens, dat voor een acteur de tijd op het podium tien keer zo snel gaat als voor het publiek. Dat is te verklaren, doordat als je op het podium staat, je extra alert bent en heel bewust van jezelf. Als je even kucht of een slokje water neemt, kan je dat heel bewust en intens ervaren.
Het publiek is tijdens een presentatie helemaal niet zo alert en zelfbewust. Als iemand iets op een podium staat te doen, is dat voor de toehoorders meestal een teken dat zij niets hoeven te doen, waardoor ze passief achterover gaan leunen.
Door deze verschillende belevingen in tijd wordt voor een spreker dus alles veel intensiever en groter dan voor de toehoorders. Een stilte lijkt voor de spreker minuten te duren, terwijl dit in werkelijkheid maar een paar seconden is.
En een paar seconden stilte in een presentatie is eigenlijk wel prima. Het publiek kan denken dat een spreker iets met de stilte wil benadrukken. Een rustmoment in de presentatie wil invoegen. Of misschien even extra goed nadenkt hoe hij zijn volgende zinnen gaat formuleren.
En zelfs al merkt het publiek dat de spreker het even spannend vindt en een moment stil valt, dan nog is er geen nood aan de man. Degenen die op dat moment zitten te kijken, weten hoe spannend het is om voor een groep te staan. Daardoor hebben ze begrip voor iemand die zenuwachtig is terwijl hij presenteert, waardoor er even een stilte kan vallen.
Dus de volgende keer dat je even stil bent tijdens je presentatie? Ga er maar vanuit dat jij dit zelf veel groter en belangrijker maakt dan het publiek.